Hoe zouden wij op onze oude dag verzorgd willen worden? Het is een vraag die ik mijzelf en anderen regelmatig stel. In de afgelopen jaren heeft de zorg, onder druk van bezuinigingen en grootschalige veranderingen, de nadruk gelegd op onderzoeksmethoden en indicatoren. De zorgprofessional wordt uitgedaagd de zorg nog efficiënter in te richten om kosten en tijd te besparen. Ik zie regelmatig dat door deze zorgprocessen één van de belangrijkste levensbehoeften van de zorgontvanger over het hoofd wordt gezien: het benaderen van de zorgontvanger als persoon in plaats van als hulpbehoevende.
In onze huidige maatschappij is het maken van connecties vooral een activiteit die we online bezigen. Buiten internet maken we, afgezien van onze partners en kinderen of een klapzoen van een tante op een verjaardag, nog mar zelden echt contact. Voor mensen die moeite hebben met sociale interactie, bijvoorbeeld mensen met dementie of een verstandelijke beperking, zijn aanrakingen en zintuigelijke prikkels juist van een onschatbare waarde. Helaas is er door het huidige zorgbeleid weinig ruimte om deze ouderen te bedienen met de aandacht die zij nodig hebben. De wil vanuit de zorgverlener om de zorg persoonlijker en humaner te maken is er zeker, maar het beleid laat dit vaak niet toe.
Volgens mij is zorg die is gestoeld op persoonlijke aandacht voor de zorgontvanger veel waardevoller dan zorg die wordt gestaafd door middel van indicatoren. Ik geloof dat belevingsgerichte zorg het geluid van de toekomst is. Er zijn tal van sociale ondernemers die hier momenteel op inspringen. Zo ontmoette ik tijdens HeldCare een scala aan bedrijven die trachten de ouderenzorg te verbeteren door de zorgontvanger centraal te stellen. Niet enkel gebaseerd op wetenschappelijke ontwikkelingen of de meest voordelige methoden, maar gericht op het veraangenamen van het leven in elke levensfase. Het benaderen van onze ouderen als personen met een eigen identiteit, op basis van mogelijkheden en behoeften resulteert volgens mij in een veel betere zorgervaring dan het simpelweg afvinken van de door de protocollen voorgeschreven werkzaamheden!